Slapen naast de nijlpaarden en nu weer thuis

Vandaag een laatste blog van onze vakantie Oeganda in 2015. Vanaf zaterdag zijn we weer thuis en ook alweer begonnen met werken maar ons hoofd is nog een beetje in Oeganda.
Ruim een week geleden namen we afscheid van Noah's Ark. Op donderdagavond hebben we nog heerlijk chinees gegeten dat klaargemaakt was door onze Chinese buren die ook vrijdag weer vertrokken.
Vrijdagochtend was er een tijdje geen water en stroom, maar gelukkig was dit tijdig hersteld zodat we ons huisje schoon konden achterlaten. We drinken nog koffie/thee bij Piet en Pita en nemen afscheid en zijn natuurlijk van plan weer terug te komen. Ook op terrein nemen we nog afscheid van kinderen en workers.
Caleb komt met zijn eeuwige lach ons nog persoonlijk uitzwaaien. Jimmy, "onze" taxichauffeur haalt ons op. Onderweg door Kampala weer veel drukte/file. Ook nog een kleine botsing: een auto rijdt achteruit tegen de auto van Jimmy. Maar verder komen we veilig bij Mariska aan.
Zaterdag gaan we met z'n allen (met Mariska, Ali, Miriam en Juda) op safari naar Lake Mburo National Park. Het park is goed bereikbaar en niet zo groot en vooral bekend om de zebra's. Al direct in het park zien we veel dieren: natuurlijk zebra's, buffels, impala's, waterbock, apen en ook veel mooie vogels. Vlak naast de weg ligt ook een nijlpaard te poedelen. Eind van de middag zetten we onze tent op naast het meer. Er staat nog een tent met een Duits stel. Rondom lopen op het terrein wrattenzwijnen en apen en in de bomen zien we visarenden. En natuurlijk nijlpaarden in het water. Een grote onbekende tent met z'n 6-en opzetten is nog een hele toer, maar lukt: we slapen vannacht gezellig met zijn 6-en naast elkaar. Om te eten gaan we in het donker met auto door het park. Het restaurant is mooi gebouwd. In het donker rijden we terug nog goed kijkend of we luipaarden zien, maar dat is niet het geval.
's Nachts horen we de nijlpaarden lopen rondom onze tent. Ali moet er 's nachts nog uit: telefoon inde auto gaat af. Gelukkig komt hij geen nijlpaard tegen. We worden nog bewaakt door een hard telefonerende bewaker. De volgende dag zien we de enorme afdrukken van de poten van de nijlpaarden.
We rijden ook deze dag nog door het park en gaan dan terug naar huis. Onderweg heel druk op de weg: volgende dag beginnen de scholen weer na een vakantie en worden veel boarding kinderen weggebracht.
De rest van de week hebben we lekker rustig aan gedaan, zoals gelezen op het terras met mooi uitzicht, middag naar Kampala naar o.a. winkel banana boat met mooie souvenirs. Pizza eten (Ali is een heel goede pizzabakker!), gourmetten (nog even spannend of het doorgaat, want de hele dag geen stroom, maar gelukkig net op tijd weer stroom), uiteten vlakbij (eigenaar Chris, een Engelsman en zijn dochter), muur van Juda's kamer blauw schilderen (hij was bij thuiskomst heel verrast).
Voor de anderen gaat het school/werk weer zijn gang. Miriam gaat al om 5.15 uur de deur uit, Juda om 7 uur weggebracht door Ali of Mariska en om 7.30 uur Mariska naar haar werk. Dus als wij opstaan zijn de anderen al lang op pad.
Langzamerhand gaat het met de uitslag van Klara's huid ook wat beter, hoewel nog erg droog.
Vrijdag, de laatste dag, gaan we 's morgens vroeg met Ali op bezoek bij Home of Dreams, een project van Gini (uit Hardenberg). We kennen Gini nog vanuit Noah's Ark in 2008/2009. Een mooi project: een (te)huis voor ong. 20 kinderen. Ziet er allemaal mooi en schoon uit. Jannie geeft nog een knuffeltje van een jongen uit Nederland aan een jongetje, die hier samen met zijn moeder is.
's Middags nog opruimen/pakken. 's Avonds brengen Ali en Mariska ons met de auto naar het vliegveld. Maar midden in een dorp waar een heel drukke avondmarkt is, gaat de auto kapot. We worden geholpen de auto veilig aan de kant te zetten, maar daarvoor wordt wel direct geld gevraagd. Ali gaat achter een taxi aan. Het is er allemaal erg hectisch met 3 blanke vrouwen in de auto en veel Oegandezen buiten. Gelukkig lukt het snel om een taxi te regelen, die ons op tijd naar het vliegveld brengt. We geven hem een flinke fooi. (Mariska en Ali moeten met de matata terug). We hebben erg genoten van ons verblijf bij Mariska en Ali.
Op vliegveld 2 x flinke controles, maar dan komt Jannie er achter dat ze een schaartje in haar rugzak heeft: niet ontdekt. Terugvlucht gaat prima, lekker eten, nog wat geslapen, hoewel geen comfortstoelen, dit x. Om 7 uur weer terug op Schiphol en met trein terug: om 10 uur in Enschede terug.

We hebben weer erg genoten van Uganda. Misschien volgend jaar weer en wat langer? Wie weet.

Hopelijk hebben jullie ook van onze vakantie verhalen genoten en hebben we een beetje kunnen overdragen hoe het daar is.